Afscheid van de West Coast

Tja, echt lekker slapen is er dan toch weer niet helemaal van gekomen. Als de een zich omdraaide vloog de ander meteen een halve meter omhoog. En als de een de dekens lekker over zich heen trok, lag de ander ineens bloot ... Ja, we zijn duidelijk een ouder stel dat normaal gesproken in een bed slaapt van op z’n minst kingsize afmetingen! Maar dat mag de pret allemaal niet drukken. Het Punakaiki Beach Hostel heeft een 9,1 als waardering en dat zit ‘m ongetwijfeld in de super schone en fantastische douches. Dat was genieten vanochtend. En helemaal fris en fruitig zijn we weer op stap gegaan.

Gisteren hebben we geluncht en ‘s avonds gegeten in de Punakaiki Tavern, een echte motor logde (ik noem het bikers café): www.punakaikitavern.co.nz. Het slag mensen dat er komt en achter de bar staat is van het type ruwe bolster, blanke pit en buitengewoon vriendelijk. Daarom besloten we dat we vanochtend dan toch ook maar gingen ontbijten in de Punakaiki Tavern. Peet heeft een stevig ontbijt met spek en eieren genomen, ik heb het maar bij cornflakes gehouden en fruit. We hebben heerlijk en veel gegeten. Hier doen ze niet aan kinderachtige hoeveelheden. Het was zo rustig dat we even aan de praat raakten met de man achter de bar. Hij vertelde ons dat dit een buitengewoon goed lopende zaak is. Jaarlijks komen hier maar liefst 800.000 bezoekers en op een drukke avond kunnen ze wel 160 maaltijden maken. In de buurt wordt een nieuw wandel track langs de rivier de Porarari aangelegd (waar we gisteren al een klein stukje van gelopen hebben) en dan verwacht hij dat het bezoekersaantal tot zo’n miljoen op kan lopen. en de zaak staat te koop! Even aarzelen we ... maar dan besluiten we toch maar de spullen te pakken en naar het opstap punt van de bus naar Greymouth te gaan. Dat is nog even een stevige klim met twee koffers. Vooral voor Peet, die de zware koffer (als echte man) onder zijn hoede genomen heeft. Voordeel is wel dat het zware ontbijt nu meteen weer verbrand is!

We hangen nog een beetje rond in de souvenir shop bij de Pancake Rocks en vinden nog mooie oorbelletjes en een hangertje met het tripple twist symbool, wat staat voor bonding tussen vrienden en partners ... ja we hangen hier heerlijk de toerist uit en genieten er enorm van.

Vandaag nemen we afscheid van de West Coast en pakken de trein van Greymouth naar Christchurch. Toen we opstonden was het somber en bewolkt, maar inmiddels schijnt er weer voorzichtig een zonnetje. Tot ziens in Christchurch!

Liefs van,
P&P

Met z’n tweeën op stap

Wat een luxe was het om de eerste dagen bij Inge in Cable Bay te mogen acclimatiseren. En het was super gezellig met de kids. Maar aan alle pret komt een einde en vandaag zijn we met z’n tweeën verder gegaan. Om 7.15 al vertrok voor dag en dauw de bus naar Punakaiki. Inge en de kids hebben ons in alle vroegte gedropt in Nelson en uitgezwaaid. Dag, dag, tot over twee weken!

De bustocht ging dwars door het binnenland richting de kust en is onvoorstelbaar mooi. Je doorkruist woeste landschappen met adembenemend mooie natuur. Onderweg werden we gewezen op enkele ghost towns waar vroeger naar goud gezocht werd, maar waar nu geen mens meer woont. Peter vond het allemaal zeer indrukwekkend. Maar als je dan na ruim 3,5 uur bij de West Coast aankomt weet je helemaal niet wat je ziet. Woeste steile kusten met een hele eigen vegetatie. Palmbomen die alleen daar voorkomen en allerlei andere typische West Coast vegetatie. Na een uurtje slingeren langs de kust kwam we bij ons Beach hostel aan. Een hostel dat echt aan zee ligt. Onze slaapkamer heeft uitzicht op zee! Nadat we ons geïnstalleerd hadden zijn we maar meteen richting Pancake Rocks gegaan. Hier was ik al eerder geweest, maar het blijft een indrukwekkende rotsformatie. Ook Peet vond het geweldig en we konden lekker helemaal losgaan met fotograferen.

Na de Pancake Rocks zijn we nog even doorgelopen naar de Porarari River Track. Toen de cycloon Gita hier enkele weken geleden toesloeg is de brug, een stukje verderop in de route, zo zwaar beschadigd geraakt, dat het pad op een gegeven moment afgesloten is. Maar we hebben zeker nog 45 minuten heen en terug kunnen genieten van dit prachtige pad. Onze eerste bescheiden wandeling

‘s Avonds waren waren we getuige van een prachtige zonsondergang en natuurlijk moest er opnieuw nog even gefotografeerd worden. We hebben gegeten in het Taveerne aan de overkant van de straat. Een bikersmotel met zeer vriendelijke mensen. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd en veel levendigheid aan de biljart tafel en muziek uit onze jeugd (of van zelfs ver daarvoor). Peet en ik hadden het helemaal naar ons zin en zitten nu helemaal voldaan te genieten van het ruisen van de zee op ons privé balkonnetje.

Morgen gaan we verder met de bus naar Greymouth en vanuit Greymouth pakken we de scenic trein naar Christchurch. Een prachtige tocht dwars door de bergen van de west- naar de oostkust van het Zuidereiland. Maar eerst gaan we lekker slapen. Peet verheugt zich op het in slaap vallen bij het ruisen van de zee

Veel groetjes van,

P&P

Bijkomen in Cable Bay

Inmiddels zitten we alweer twee dagen in het prachtige Cable Bay. Puck en Tieske zijn dol enthousiast dat we er zijn en willen ons alles tegelijk laten zien: de Pokemon kaarten, spelen met Lego Friends, de viool van Puck, buiten spelen met Sheila de hond, we komen beslist geen aandacht tekort Het houdt ons lekker wakker en trekt ons langzaam maar zeker door de jetlag heen: we liggen tegenwoordig al om 22.00 uur op bed! Ook zijn we al wezen kanoën in het estuarium. Het water stond hoog en er was bijna geen wind, dus de omstandigheden waren perfect. Wat is dat heerlijk tot rustkomen, zo ronddobberen in een bootje op het water!

En natuurlijk moeten we mee ook mee naar alle hobbies: muziekles van Tieske bij Annabel en de Aikido les van Puck bij de plaatselijke Aikido school. En we zijn al bij Founders geweest: het favoriete café van Puck en Tieske, waar je in een oud vrachtvliegtuig kan klimmen en waar een heel museum is over de oude oorspronkelijke huisjes, brandweer, tandarts en nog veel meer van Nelson. Puck en Tieske hebben ons van alles laten zien.

En omdat het een regendag was (ik druk Peter iedere keer op het hart hoe bijzonder het is dat hij dit mee maakt, omdat in Sunny Nelson normaal gesproken altijd de zon schijnt) zijn we ook maar meteen naar WOW gegaan. Een waanzinnig (privaat) museum over wearable arts en Classic cars: http://www.wowcars.nz/

Tenslotte hebben we alvast het busticket gekocht voor maandag, wanneer we met de lange-afstands bus van Nelson naar Punakaiki gaan om de Pancake Rocks te bezichtigen. We blijven daar 1 nachtje en gaan de volgende dag weer door om de treinreis van Greymouth naar Christchurch te maken. Een tocht die ik 5 jaar geleden ook heb gemaakt, maar die zo mooi en indrukwekkend is dat ik hem graag nog een keertje over doe voor Peet.

In Christchurch overnachten we in een super hip hotel (the Jucy Snooze) dat lekker dicht bij de camperverhuurder ligt. En woensdag 7 maart a.s. begint dan toch echt onze campertour!

Vandaag gaan we naar de lokale markt in Nelson om de laatste inkopen te doen voor onze twee weekse trip door het Zuidereiland.

Veel groetjes van,

P&P

Geland in Auckland

De vliegreis van Tokyo naar Auckland is rustig verlopen. We zaten in een hypermodern vliegtuig met raampjes die we als een zonnebril konden verduisteren. Dus geen ouderwetse luikjes meer die je dicht moet schuiven, maar ramen die verduisteren als je op een knopje drukt. Peet en ik waren er diep van onder de indruk.

We kwamen keurig op tijd aan in Auckland, slechts 15 minuten later dan de ETA. Maar 15 minuten op 2 uur overstap tijd tikt dan best wel weer aan. In 5 jaar is het een flink stuk drukker geworden op het vliegveld en ik schrok me helemaal een hoedje van de enorme rij waar we in aan moesten schuiven. Ook de rij voor de biosecurity (waar je doorheen moet als je wandelschoenen aan hebt) is behoorlijk lang. Ik kreeg er behoorlijk de zenuwen van en begon mezelf al gerust te stellen met de gedachte dat als we dan toch een vlucht moesten missen het beter deze laatste kon zijn. Geen lange vlucht, dus niet zo kostbaar en de lijn van Auckland naar Nelson gaat meerder keren per dag. De tijd tikte langzaam weg en de rij slonk maar langzaam, maar eindelijk, eindelijk waren we er doorheen! We hadden nog een half uur, dus snel naar het shuttle busje dat ons van de Terminal voor international flights naar die voor de domestic flights moest brengen. Jammer, het busje was net weg en de volgende kwam over 15 minuten ... dan toch maar gaan lopen. Follow the green line ... In flink marstempo zijn we naar naar de andere terminal gelopen. Dat ging goed. We hadden nog 15 minuten voor dat de gate zou sluiten. Maar toen kwam het inchecken. Ik weet dat onze koffers voor dit kleine vliegtuig ruim onder het maximum gewicht zaten, maar onze cabin cases ruim erboven. Vijf jaar geleden mocht je je cabin case dan gewoon inchecken voor het ruim, maar tegenwoordig zijn ze niet meer zo soepel. Peets koffer lag al op de band, maar de mijne werd snel teruggehaald en er werd ons een vriendelijk verzoek gedaan even wat om te pakken. Da’s best stressen als je opnieuw de tijd ziet weg tikken. En met verhitte koppen hebben in een razend tempo de cabin cases leeggetrokken en alles in mijn grote koffer gepropt. En eindelijk, eindelijk werd ook mijn koffer ingescheckt en waren onze cabin cases op gewicht.

Vervolgens spoedden we ons naar de gate en wat bleek? Het vliegtuig dat pendelt tussen Nelson en Auckland had 50 minuten vertraging ... Uiteindelijk zaten we dus toch nog relaxed een doppio en een flat white te drinken, wachtend op de laatste vlucht.

Tot in Nelson!

P&P

Reisdoel gehaald

Ook de laatste vlucht verliep soepeltjes. Vlak voordat we landden, terwijl we langs de kust van het Zuidereiland vlogen, vroeg Peet ineens “Is dat Cable Bay?” En verdomd, dat had ik de vorige twee keren dat ik Nieuw Zeeland bezocht op de een of andere manier compleet gemist. Maar hij had gelijk: we vlogen pal langs Cable Bay (waar Inge, Phil en de kinderen wonen) met Peppin Island! Eindelijk waren we op de plek van bestemming aangekomen: in Nelson! En ja hoor, daar waren Inge, Puck en Tieske (Phil zit nog op zee). Eerst zagen we alleen Inge, maar toen sprongen Puck en Tieske (die zich verstopt hadden) plotseling tevoorschijn

Tieske had speciaal voor de gelegenheid haar mooie poezenjurk aangetrokken, die ze ook op onze bruiloft aan had. En Puck had speciaal zijn das om gedaan (ook van het bruiloftskostuum). Het was bewolkt toen we aankwamen, wat zeer ongebruikelijk is voor Nelson. Nieuw Zeelanders hebben het altijd over Sunny Nelson, omdat het stadje de meeste zonuren van heel Nieuw Zeeland heeft. Maar vandaag dus even niet. Gelukkig was de temperatuur buitengewoon aangenaam: 21 graden. Perfect om te acclimatiseren.

Nou en dat is wel nodig na zo’n monsterreis. Peet en ik hebben twee nachten niet geslapen. Gelukkig nog wel een paar uurtjes in de dayroom in Tokyo, maar we waren bij aankomst helemaal stuk. Om 19.30 uur zaten we al naar de klok te kijken ... “kunnen we in Godsnaam al naar bed?” Uiteindelijk lagen we nog vroeger op bed dan de kinderen en zijn we in een diepe slaap gevallen. Peet was om 2.00 uur nog even klaarwakker, maar ik heb het klokje rondgeslapen.

Groetjes van,

P&P

Tussenstop in Tokyo

Lieve allemaal,

Na 12 lange uren in het vliegtuig (we hebben niet geslapen) zijn we eindelijk geland op Narita AirPort in Tokyo. Het is hier stralend weer, maar net zo koud als bij jullie (slechts 3 graden brrrrr). We zitten nu even bij te komen in een Dayroom. Wat is dat zalig zeg. Net ff lekker gedoucht en helemaal opgefrist en straks even lekker liggen op een echt bed. Laten we voor de zekerheid maar een wekker zetten, want ook al is hier de lokale tijd 11.30 uur, het voelt toch echt als 3.00 uur ‘s nachts.

Onderweg heeft Peet nog een paar mooie foto’s gemaakt van de prachtige wolkenlucht. Wat blijft dat toch een mooi gezicht. De reis is prima verlopen. Geen nare dingen als turbulentie en keurig op tijd geland in Tokyo. Onderweg wat series zitten kijken en een prachtige documentaire “Maestro” over de klassiek dirigent Paavo Järvi. Zeer indrukwekkend en een echte aanrader (Carla).

Zo nu ff plat en dan aan het eind van de middag verder met deel 2 van de reis: van Tokyo naar Auckland.

Tot later

We gaan!

Liefs,

P&P

Klaar voor vertrek!

Lieve allemaal,

Al zo lang zijn we bezig met sparen en regelen voor onze droomreis en dan ineens is het zover! Het voelt nog onwerkelijk dat we zojuist online hebben ingecheckt. We hebben ook nog even gebeld met Nieuw Zeeland: we komen eraan! Straks pakken, instructies voor de kattenoppas klaarleggen, nog een lekker nachtje in ons eigen bed tukken en dan ... 6 weken niet meer

Via dit Blog houden we jullie zoveel mogelijk op de hoogte van onze avonturen. Vanaf morgen zullen we zoveel mogelijkverhalenenfoto'sposten en viade kaartkun je onze route volgen.

Wij hebben er zin in en vinden het leuk als je via dit blog met ons meereist!

Veel liefs en groetjes,

P&P

P.s. En tot over 6 weken