pmdejongh.reismee.nl

Afbouw excursie: Ujung Waterpalace

Al zo lang zijn we op reis en we hebben zo veel gezien en beleefd ... Het is moeilijk te geloven dat vandaag echt de allerlaatste dag van onze fantastische huwelijksreis is aangebroken. Wat zullen we doen? Nog een rustdag nemen? Neeeeeeeee ... we kunnen nog geen afscheid nemen van deze geweldige reis en dit geweldige eiland. We willen nog 1x een excursie. De vorige avond tijdens het avondeten zijn we aan de praat geraakt met drie Vlaamse dames. Drie generaties: oma, moeder en dochter. Zij hadden de vorige dag twee waterpaleizen bezocht. Eentje kennen we: Tirza Gangga. Daar zijn we tijdens onze eerste excursie geweest. Maar Ujung Waterpalace, daar zijn we nog niet geweest en het blijkt maar 10 km van ons hotel te zijn. Dat lijkt een excursie om mee af te bouwen. Via de receptie van ons hotel proberen we onze vaste chauffeur te bellen, maar hij neem niet op. Tja, dan toch maar een andere. Al snel staat er een frisse jongeman met een spierwit Toyotaatje voor het hotel (ze rijden hier allemaal in gloednieuw Toyotaatjes met fantastische airco, errug prettig!). Eerst willen we nog naar Candidasa, waar Peet twee dagen geleden een ring gekocht heeft. Dit was een langgekoesterde wens van hem: om een echte Indonesische ring te kopen. Hij is tenslotte een Indo. De ring heeft hij gevonden, maar hij wilde er graag een echte Balinese steen in en hij moest iets ruimer gemaakt worden. Gogo’s silver, waar we de ring gekocht hebben, ligt gelukkig op de route dus een snelle stop is zo gemaakt. Blijkt dat “the boss” er niet is en pas om 14.00 uur terug is. Nou goed, dan doen we eerst onze excursie en pikken we de ring op de terugweg op. 

Ujung Waterpalace is niet ver weg en binnen no time staan we weer voor een immens en indrukwekkende watertuin. Die koning van Karangasem (de naam van het voormalig regentschap, waar ook Candidasa onder valt), wist wel hoe hij moest relaxen. We hebben de mazzel dat het super rustig is en dat we alle tijd hebben om door de prachtige tuinen struinen en naar hartelust te fotograferen. We zijn een half uurtje onderweg als Peet plotseling enorme kramp krijgt. Met grote spoed moeten we naar een WC, waar Peet zijn Tom Dumoulin momentje heeft. De hele reis hebben we eigenlijk nergens last van gehad, maar nu is het toch raak. We beklimmen een trapje en zoeken verkoeling in een paviljoentje waar vanuit je prachtig overzicht hebt over het hele complex. Daar kon Peet even op adem komen. Op een gegeven moment gaat het weer, maar we besluiten er geen lange trip van te maken. We maken nog een kort rondje en schieten nog een paar mooie plaatjes en gaan dan weer richting onze chauffeur. 

Op de terugweg hebben we een mooi uitkijkpunt gezien, waar we graag nog even willen stoppen voor een photo opportunity. Met gevaar voor eigen leven, weet de chauffeur de auto ergens langs de kant van de weg te parkeren. We springen snel uit de auto. De chauffeur rijdt door om de auto op een veiliger plaats neer te zetten en wij spoedden ons naar de outlook. Daar staat een kleine Warong en zitten allemaal Indo’s te eten en te drinken. Ineens voelen we ons enorme toeristen en indringers. Hoe pakken we dit aan? “Wat als we nou gewoon een colaatje kopen”, stel ik voor. “Dat is ook nog goed voor je diarree”. Zo gezegd zo gedaan. Nog even beleefd geĂŻnformeerd of we een foto konden nemen en dat was toen geen enkel probleem meer. Helaas viel de plek bij nader inzien erg tegen, want er hing een enorme electriciteitskabel door ons mooie plaatje ... Tja, dat zag je dus niet vanaf de weg. Met enige creativiteit hebben we toch nog een leuk plaatjes kunnen schieten. En toen zijn we als een haas weer naar onze chauffeur gegaan. 

Op de terugweg zijn we opnieuw gestopt bij Gogo’s silver. Maar nu was er helemaal niemand. Wat nu?! Gelukkig sprong onze chauffeur bij en is achterom naar het huis gelopen en heeft daar een jonge vent vandaan geplukt, die uitlegde dat de baas naar een ceremonie was. Ja, we hadden al begrepen dat er veel ceremonies plaatsvinden op Bali, bijna iedere dag is er wel een. De jongeman heeft de baas gebeld en hij kwam eraan. En inderdaad, zo’n 20 minuten later verscheen de baas in prachtig witte ceremonie kledij op zijn scootertje voor de winkel. Hij haalde de ring uit zijn borstzak en deed hem Peet om. De ring voelt nog wat strak, maar volgens de baas kwam dat door de warmte. In Nederland zou de ring goed passen. We waren blij en opgelucht dat alles goed was gekomen en dat we Peet z’n ring in ons bezit hadden. Nu nog 1 stop: naar de apotheek voor een diarree stoppertje. Gelukkig ligt de apotheek vlakbij ons resort. Dus hebben we chauffeur ons daar af laten zetten, hem bedankt voor de goede excursie en alle hulp en hem een goeie fooi gegeven. het laatste stukje zijn we teruggelopen. Eenmaal terug in ons resort, zijn we snel in onze zwemkleding gesprongen en hebben weer een heerlijke duik in het zwembad (met uitzicht op zee!) genomen. Wat een Goddelijk leven is het hier toch. Moeten we hier echt morgen afscheid van nemen?

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!