We staan vroeg op en checken uit bij ons heerlijke appartement hotel. De koffers mogen in het hotel blijven staan en halen we aan het eind van de middag weer op. We nemen de lift weer naar beneden naar de boulevard en gaan weer lekker de stad in. Het is maandagochtend en alle winkels zijn hier gewoon open. Dus gaan we even lekker wat winkeltjes in en uit en komen we natuurlijk allerlei mooie dingen tegen waar we absoluut niet naar op zoek waren en die we uiteindelijk ook niet gekocht hebben (omdat alles hier in NZ veel duurder is dan in NL). Maar het gaat om het idee van het shoppen.

We brengen ook nog een bezoekje aan het Historisch Museum van Wellington. Een super leuk overzichtelijk museum (Te Papa is zo immens groot dat je snel het overzicht verliest) met boeiende verhalen over de geschiedenis van Wellington. Ook is er een documentaire over de ramp met de interislander de Wahine in 1968. Er zitten veel live beelden bij van toen het gebeurde. Dat maakt een onuitwisbare indruk op ons en ik houd het niet droog. Wat een toestand. In een vliegende storm is het schip gekapseisd en zijn tientallen mensen verdronken. Nota bene vlak voor de kust van Wellington. Een ander zeer indrukwekkend schouwspel is een klein theater waar twee Maori legenden verteld worden over het ontstaan van de baai van Wellington. De acteurs worden geprojecteerd in de vorm van mini hologrammen. Zo bizar en zo levensecht. Het lijken net elfjes die een voorstelling geven. We zijn diep onder de indruk.

Omdat er niet veel eetgelegenheden lijken te zijn in de buurt van het vliegveld besluiten we dan maar in ons favoriete visrestaurant te gaan lunchen. Daar genieten we opnieuw enorm van en ook al is het nog maar middag, natuurlijk hoor ook hier een drankje bij! Tenslotte keren we via de lift weer terug naar het Gilmer Appartement hotel en halen onze koffers op. Voor het eerst in ons leven nemen we een Uber taxi. Eigenlijk heel fout, maar wat een waanzinnig systeem! Via de app geef je aan waar je naar toe moet en zie je de taxi’s die op dat moment in de buurt zijn. Als iemand de rit aan neemt zie je zijn/haar naam en kun je de taxi volgen op de kaart. De prijs ligt vast, wat in ons geval buitengewoon handig was, omdat de in de spits terecht kwamen richting vliegveld. En de prijs is idioot laag: 1/5 van een ritprijs met een normale taxi. Voor de chauffeur wellicht niet zo heel fijn, maar voor ons wel.

Later op de avond spreek ik Inge nog even. Op de een of andere manier voelde het alsof ik nog niet echt weg was, omdat we nog in NZ zijn. Maar morgen gaan we dan toch echt het land uit. Ik vertel Inge over het geweldige museum, waar ze absoluut met de kinderen heen moet als ze over 2 weken alsnog naar Wellington gaat om haar paspoort te vernieuwen. Het is fijn om haar nog even te spreken. Natuurlijk blijven we dat wel doen, ook vanuit Bali, maar met elkaar bellen in NZ voelt toch anders.

Het Airport motel ligt aan een baai en heeft een zandstrand waar honden uitgelaten mogen worden. We hebben hier nog een heerlijke avond wandeling gemaakt voordat de zon definitief achter de heuvels verdween. Later op de avond hebben we de koffers nog op gewicht gecheckt: grote koffer niet meer dan 23 kg en kleine niet meer dan 7. Het was weer even puzzelen, maar alles klopt nu. We zijn er klaar voor. Kom maar op Bali!