Dinsdagochtend konden we gelukkig op een Christelijk tijdstip opstaan voor de bus, want die vertrok pas om 10.30 uur. We hebben heerlijk ontbeten in koffietent Why Not en zijn toen op de bus gestapt. Een lange rit die met een overstap in Blenheim. Het was prachtig weer en we hebben opnieuw genoten van de busrit langs de prachtige Oostkust. Toen we Kaikoura uitreden werd pas goed duidelijk hoeveel schade de recente aardbeving en de twee orkanen hebben aangericht aan de kustweg. Hele stukken gingen stapvoets over een baan, omdat de rest van de weg helemaal opnieuw aangelegd moest worden. De Kiwi’s zijn erg nuchter over aardbevingen, want zo is Nieuw Zeeland tenslotte ontstaan, uit aardbevingen. Maar wij Hollanders blijven ervan onder de indruk en ik prijs me gelukkig dat NL precies midden op de aardschol ligt. Bizar eigenlijk dat we zo veilig leven en dan in Groningen onze eigen aardbevingen organiseren ...

Door alle vertragingen hoefden we gelukkig maar kort te wachten in Bleinheim en konden we de tocht weer vervolgen naar Hira. Dit is een zgn. “requested stop” en tijdens mijn vorige NZ reizen is dat al twee keer misgegaan. De bus chauffeur vergeet dan dat hij een extra stop moet maken en rijdt dat vrolijk door. Dit keer gaat het in 1x goed en bij Hira Pumpstation staat Inge met twee hele blije kindjes op ons te wachten. We zijn ruim twee weken weg geweest en het is super fijn ze weer te zien!

Het is heerlijk om weer terug te zijn in Cable Bay en zelfs voor Peet voelt het nu ook als thuiskomen.