Het ochtendgloren was zoals we het gehoopt hadden: een prachtig vergezicht op de bergen in de verte en een heerlijk zonnetjes dat er overheen piept. Wat hebben we deze plek toch verschrikkelijk goed uitgekozen. Dit is wat je noemt freedom camping! Het was stervens koud afgelopen nacht, maar dankzij mijn thermisch ondergoed had ik het behaaglijk warm. Peet had nergens last van. We hebben wat onrustig, maar tussendoor wel diep geslapen en het wakker worden met zulk uitzicht is een waar feest.

Na een heerlijk ontbijtje zijn we weer op pad gegaan. Ik wilde met Peet heel graag naar Mount Cook. Daar ben ik vijf jaar geleden ook geweest en was ik toen zo van onder de indruk dat ik vond dat hij dit niet mocht missen. De vorige dag waren we er op zo’n 100 km na niet meer gekomen. Voordat we er erge in hebben zijn we er al. Opnieuw zijn we totaal onder de indruk van de schoonheid van het landschap. Lake Pukaki is azur blauw met dit prachtige zonnige weer. We nemen even de tijd om het meer uitgebreid te fotograferen bij de Mount Cook lookout. Daarna zetten we koers richting Mount Cook of Aoraki (wat in het Maori “Cloud Piercer” betekent). Onderweg komen we langs nóg een lookout: Peters Lookout. Daar moeten we natuurlijk ook even stoppen en opnieuw schieten we nog even een plaatje van Mount Cook. Dan rijden we door naar het plaatsje Mount Cook. We parkeren de auto bij het grote hotel en maken ons klaar voor de wandeling naar het Kea Point. Het is stralend weer, waardoor we schitterend uitzicht hebben op Aoraki. Dit is ongetwijfeld de meest gefotografeerde berg te wereld en anders in ieder geval door ons. Bij iedere bocht in het wandelpad steekt Aoraki nog mooier af tegen de felblauwe lucht en kunnen we het niet laten hem opnieuw te fotograferen. Uiteindelijk bereiken we dan toch Point Kea. Wat is dit toch een ongelofelijk mooie plek en het is stralend weer, dus we zien het op z’n allermooist! We nemen goed de tijd om hier volop van te genieten!

Eenmaal terug bij de campervan staan we voor de volgende uitdaging: het vinden van een freedom camping plek. Kon het misschien zijn dat de Engelsman van gisteren het over Lake Pukaki had in plaat van Lake Tekapo? Had Peet het misschien verkeerd begrepen? Zou er dan toch een plek zijn aan het meer met uitzicht op Aoriaki (Mount Cook)? We besluiten het maar gewoon te proberen. En geloof het of niet, het lukt ons een fantastische plek te vinden aan Lake Pukaki met uitzicht op Aoraki! This is a dream come true. Peet wil nu zijn laatste droom verwezenlijken: om in de “kleren van de keizer” te gaan zwemmen in het meer met uitzicht op Mount Cook. Natuurlijk heb ik dit bijzondere gebeuren uitgebreid gefotografeerd. Daarna moest ik er ook aan geloven. Wel keurig in een badpakje, maar poedelen in Lake Pukaki met uitzicht op Aoraki is once in a lifetime. Een bijna spirituele ervaring!

Een mooiere avond konden we ons niet wensen. Zo mooi, dat het avondeten niet de aandacht kreeg die het verdiende, omdat we om de haverklap een foto wilde maken van de ondergaande zon op Aoriaki. Vijf jaar geleden had ik op deze plek bij een kraakheldere nacht een waanzinnige sterrenhemel meegemaakt. En omdat het zo’n prachtige dag was geweest, had ik er alle vertrouwen in dat het vanavond zou gaan gebeuren. Maar ... hier in Nieuw Zeeland is niets zo veranderlijk als het weer ... binnen no time was de lucht helemaal dichtgetrokken en waren er nog maar enkele sterren zichtbaar. Peet was er sowieso van onder de indruk, maar ik was zwaar teleurgesteld. Ik had het Peet zo gegund dat hij die waanzinnige sterrenhemel die ik vijf jaar geleden gezien heb ook kon zien en beleven. Maar ja, het weer het weer heb je niet in de hand.

De volgende ochtend werden we wakker met zwaar bewolkt weer. Mount Cook was nergens meer te bekennen en het regende zelfs. Maar wij zaten genoegelijk in ons campertje en prijsden ons gelukkig dat we niet aan het kamperen waren en dat we gisteren zo’n geluk hadden gehad met het weer. Na het ontbijt zijn we weer op pad gegaan. Richting Queenstown.