Eindelijk was het zover. Vanuit de Jucy Snooze werden we door een shuttle bus van Tui Campers opgehaald. Wat een fijne service. Scheelt ons weer en taxi rit! En daar stond ‘ie dan onze eigen campervan, een Ford Transit, waar we de komende 10 dagen mee gaan rondtoeren. We krijgen een korte instructie, trekken onze koffers leeg en proppen alles in de campervan (de koffers halen we over 10 dagen weer op) en dan zijn we “good to go”. Peet zit achter het stuur en we oefenen hardop: rechts afslaan, lange bocht nemen; links afslaan, korte bocht nemen. Het schakelen is even wennen, maar Peet heeft het al snel onder de knie. Eerst een stop bij de mega supermarkt Countdown, waar we voor de komende 10 dagen inkopen doen en dan via de A1 zo snel mogelijk Christchurch uit!

Het eerste stuk van 100 km is dodelijk saai: een lange rechte weg over vlakke veeteelt grond. Je krijgt het gevoel dat je gewoon in NL bent ... Maar dan komt de afslag richting de heuvels. En dan wordt het landschap onvoorstelbaar mooi! Ook het weer werkt mee: het is inmiddels half bewolkt met af en toe een stralend zonnetje, dat zorgt voor prachtige belichting van het schitterende heuvellandschap. Na zo’n 2,5 uur rijden hebben we ernstig behoeft aan een break. En vlak voor het plaatsje Fairlie zien we de Farm Barn Café. Een geweldig café met heerlijke koffie, souvenirs en een fantastisch uitzicht. Daar komen we even bij van alle opwinding van onze eerste campervan ervaring.

Van de Engelsman achter de bar, krijgen we nog goede tips over mooie free camp plekken langs het meer Tekapo met uitzicht op Mount Cook! Peet wordt helemaal enthousiast: daar gaan we voor! Lake Tekapo is dichterbij dan we denken en we hebben ontzettend geluk met het weer. Het is nu stralend weer geworden en het meer is betoverend mooi. Enthousiast gaan we zo zoek naar de zandweggetjes die ons naar de free camp plekjes van Lake Tekapo moeten leiden. Maar helaas ... de Engelsman heeft ons niet goed geïnformeerd, want waar we het ook proberen, overal komen we de bordjes “no overnight stay” tegen. Uiteindelijk stapt Peet wanhopig af op een groepjes locals. En zij bevestigen dat het inderdaad verboden is om te free campen rond Lake Tekapo en verwijzen ons naar de grote legale camping, waar we juist NIET willen staan met een certified self contained campervan ... Maar we hebben nog een troef. Van Tui Campers hebben we een zeer gedetailleerd kaartenboek mee gekregen, waar alle camping plekken in staan, van zeer luxe tot super simpel. Dat laatste willen we en we zien stroom opwaarts op de kaart een plek waar je gratis kan kamperen en waar weinig voorzieningen zijn. Dapper gaan we op weg. We aarzelen, want de weg leidt ons langs een kanaal met in de verte de rivier Tekapo. Maar er staat een groot bord dat de weg na 8 km afgesloten is. Wat betekent dit nou? We besluiten toch maar door te rijden. En inderdaad, na 8 km staat er een groot hek. Er gaat een kiezel weg richting de rivier, maar er staat nergens een aanduiding voor een kampeerplek. Dat voelt onwennig voor Hollanders die gewend zijn dat alles altijd keurig georganiseerd en geduid is. Is dit nou echt wel de plek op de kaart die we zoeken? Maar het blijkt ‘m wel degelijk te zijn. Het is de bedoeling dat je je campervan aan de kant van de weg zet en daar de nacht door brengt. Met een adembenemend uitzicht! Peter checkt het nog even voor de zekerheid op de kaart, maar ook daar staat dat je in het hele gebied vrij mag kamperen, dus we wagen het erop. Later op de avond komen er (jammer genoeg) nog meer campervans, dus het klopt inderdaad. Enerzijds gerustgesteld, maar anderzijds ook teleurgesteld dat we niet meer alleen op de wereld zijn, maken we ons klaar voor de nacht.

Veel liefs van,
P&P