We zijn onderweg met de trein. In de coupe zitten zeer luidruchtige Fransozen. Dus hebben we maar veel onze koptelefoon op voor de uitleg over de omgeving en de geschiedenis van het land. Eerst rijden we door schitterende dalen met in de verte indrukwekkende bergen. Maar nu zijn we begonnen aan de klim richting Arthurs Pass, waar de West Coast scheidt van de East Coast. Inmiddels regent het pijpenstelen (270 dagen per jaar regen aan de West Coast is ons verteld door de buschauffeur) en komt het mooi uit dat we nu door een super lange tunnel moeten: wel 8,5 km lang (het duurt wel 15 minuten voordat de trein er doorheen is). We zitten vlak naast de open coupe zonder ramen, waar je foto’s kan nemen. Heel onrustig, omdat we om beurten op springen om weer even snel een mooi plaatje te schieten. Dus ook in dat opzicht is het wel ff prettig dat het enorm is gaan regenen. Rond Arthurs Pass stroomt het water uit de rivier ineens de andere kant op. De rivier gaat nu nu niet langer richting de Abel Tasman zee, maar richting de Stille Zuidzee. Een hele aparte gewaarwording.

Helaas blijft het pijpenstelen regenen, waardoor het schitterende landschap waar we doorheen rijden iets triests en troosteloos krijgt. Dat sluit wel weer goed aan bij de verlatenheid van het gebied. Voor de eerste ontdekkingsreizigers hier was het bepaald geen pretje om dit gebied te doorkruisen. Ook in Arthurs Pass zijn de omstandigheden best pittig. Een aantal maanden per jaar komt de zon niet over de bergen heen en is er geen zonlicht ... ik moet er niet aan denken. Af en toe kunnen we de verleiding niet weerstaan om nog wat foto’s te maken, maar of ze heel mooi worden ...

We hebben om allerlei redenen ontzettend veel vertraging gehad, waardoor we een uur later dan gepland aankomen in Christchurch. Zoals ik van vijf jaar geleden ook gewend was is het bij de shuttle bussen altijd een chaos, dus ik maak me nog geen enkele zorgen over vervoer naar ons hostel de Jucy Snooze. Maar, nadat er nog twee shuttle bussen gepasseerd zijn en de laatste shuttle ons niet mee wilde nemen, omdat we geen reservering hadden (wist ik veel, 5 jaar geleden was dat helemaal niet nodig) en de Jucy Snooze helemaal buiten de stad ligt, vlakbij het vliegveld, begonnen we hem toch wel een beetje te knijpen. De laatst vertrekkende shuttle buschauffeur had ons beloofd dat er over 15 minuten een nieuwe shuttle bus zou komen. Maar ineens stonden we daar: helemaal verlaten en alenig bij het treinstation. Er is daar alleen een treinstation, verder helemaal niets. Geen bus, geen winkel, helemaal niets! Ineens drong ook tot ons door dat we niet konden bellen. Daarvoor hadden we eerst WiFi nodig om onze dagbundel aan te zetten ... Het was dus zeer te hopen dat er inderdaad nog een laatste shuttle voor ons zou komen.

Maar net toen het allemaal wel heel spannend begon te worden, kwam daar ineens een taxichauffeur aanrijden die zich stomverbaasd afvroeg waarom wij hier nog stonden. Het was zeker al 40 minuten geleden dat de trein gearriveerd was! Eén seconde vroegen we ons af of we nog netjes op de shuttle moesten wachten, maar die knoop was snel doorgehakt. We stapten dankbaar in bij deze vriendelijke taxi chauffeur. Ik was zo helemaal in de bonen dat ik prompt aan de rechterkant van de auto wilde instappen. “Nee”, sprak de chauffeur me vriendelijk toe, “dat is mijn plaats!” “Ach hemel”, stamelde ik. “Europees he”. De chauffeur moest er wel om lachen. Het was nog even steggelen over de prijs. We hadden namelijk net ontdekt dat we nog precies 30 NZD op zak hadden. En pinnen kon bij deze chauffeur niet (nota bene wel bij de shuttle bus ...) Gelukkig was de man toch bereid ons mee te nemen. Misschien kwam dat ook wel omdat hij vlak daarvoor een Über taxi gespot had. Nieuw Zeelanders haten Über taxi’s, nou Nederlanders ook konden we hem vertellen. Het was reuze gezellig in de taxi en de man bracht ons binnen een half uur rechtstreeks naar ons super hippe hostel. En dat voor dezelfde prijs als de shuttle bus (de meter stond aan en hij is uiteindelijk 1,5 NZD misgelopen)! Natuurlijk hebben we hem uitgebreid bedankt. Hij was onze held van de dag! Ik had nog niet zo gauw verzonnen wat we gedaan hadden als er geen enkele taxi of shuttlebus was komen opdagen bij het treinstation in Christchurch.

De Jucy Snooze is super hip, strak, schoon en zeer modern. Het inchecken doe je hier zelf. Dat was heel even schrikken. Maar, met z’n tweeën was het ook zo weer gepiept. De kamer was waar we op gehoopt hadden: lekker schoon en fris, gloednieuw en met fijne goede bedden. Een perfecte kamer om weer even goed op adem te komen. Het hostel ligt aan de buitenkant van de stad bij een winkelcentrum. Daar konden we nog net terecht om een hapje te eten. En we konden zelfs kiezen naar welk restaurantje we wilden (we waren niet eens aangewezen op Mc Donalds of KFC). We hebben heerlijk gegeten bij een erg goede Chinees. Ook hebben we al een enorme supermarkt gespot. De Continental: open van 7.00 tot 21.00 en 7 dagen per week. Perfect om morgen onze eerste boodschappen te doen met de campervan. Onze car rental is hier vlakbij. Daarom hebben we deze plek gekozen. Er is verder niet veel te beleven. Maar vanaf dit punt ben je snel de stad uit en dat is precies wat we morgen willen.

Veel groetjes van,

P&P